SHOW baa യത്രകള്‍

ഇന്നലെ അഷ്ടമിരോഹിണിയുടെ ശോഭായാത്രകള് കണ്ടു. മുമ്പൊക്കെ അത് കാണുമ്പോ. ഒരു ഭക്തിയും ഭവ്യതയുമൊക്കെ തോന്നിച്ചിരുന്നു. ഇത്തവണ മഹാബോറായിട്ട് തോന്നി. കുട്ടികളുടെ വേഷം മനോഹരമായാല് മാത്രം പോരല്ലൊ. അതില് ഉടുത്തൊരുങ്ങി ഷൈന് ചെയ്യാനായി നടക്കുന്നത് മുതിര്ന്നവരാണല്ലൊ.

ആളുകള് നോക്കുന്നത് അധികവും മുതിര്ന്നവരെയാണ്. അവരുടെ വേഷവും ഭാവവും വിലാസവും. അവര്ക്ക് കണ്ണുകിട്ടാതിരിക്കാനാണോ എന്നു തോന്നും ടാബ്ലോ ആയി ചില വസ്തുക്കളുമായി പോകുന്ന ടെപോ വാനുകള്..  കാളിയമര്ദ്ദനമൊക്കെ മനോഹരമായി നിര്മിച്ച് കൊണ്ടുപോകുന്നത് മുമ്പ് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഇത്തവണ എല്ലാമൊരു ചടങ്ങായി തോന്നി. കലാരൂപങ്ങള് ചെയ്യുകയാണെങ്കില് അത് വേണ്ടത്ര ഭംഗിയായാലേ ആസ്വദിക്കാനാവൂ. അല്ലാത്ത പക്ഷം ആക്ഷേപം വിലയ്ക്ക് വാങ്ങലാവും. ആമയുടെയും മറ്റും രൂപങ്ങള് കണ്ടപ്പോള് ചിരിവന്നത് ഒരാള്ക്ക് മാത്രമല്ല. അത് കാണികളുടെ പൊതുവായ ഭാവമാണ്. എന്നാലും ദൈവവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതല്ലേ  എന്നോര്ത്ത് ക്ഷമാശീലരായ ആളുകള് സഹിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രം.

പ്രധാന വാളന്റിയേഴ്സ് ഒക്കെ മദ്യപിച്ചിട്ടുണ്ട്. വാഹനങ്ങള് തടയാനുള്ള ആവേശവും ആജ്ഞാശക്തിയും ഒക്കെ ഒന്ന് വേറെ തന്നെ. ഇപ്പൊഴല്ലേ ഇതൊക്കെ പറ്റൂ.

ഡി വൈ എഫ് ഐ ക്കാരുടെ പ്രകടനങ്ങളില് അവരും വാഹനങ്ങള് കടത്തിവിടാറില്ല. ഒരിക്കല് ഇവിടുന്ന് പതിനാറു കി.മീ.അകലെ എനിക്കൊരു ശാന്തിക്ക് പോവേണ്ടി വന്നു. കോട്ടയം സിറ്റിയിലൂടെ മള്ളൂശ്ശേരിയിലേയ്ക്ക്. അവിടെ തിരുവാറ്റാ ശ്രീകൃഷ്ണസ്വാമിക്ഷേത്രം. വൈന്നേരം അഞ്ചരയ്ക്ക് തുറക്കണം. പുറപ്പെടാന് അല്പം അമാന്തിക്ക്യേം ചെയ്തു. കലക്ട്രേറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോ.. ഒരു ഒന്നൊന്നര കിലോ മീറ്റര് നീളമുള്ള പ്രകടനമാണ് അതിന്റെ പിന്നാലേ പോയാല് ഏഴുമണി ആയാലും അമ്പലത്തില് ചെല്ലുകയില്ല.

എല്ലാ വണ്ടിയും തടയുന്നതുപോലെ ഞാനും തടയപ്പെട്ടു. ഞാന് ഹെല്മറ്റ് നീക്കിയ ഉടനെ ഡിവൈ എഫ് ഐക്കാരിലൊരാള് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. "എനിക്ക് നടതുറക്കാനുള്ളതാണെന്ന്" പറഞ്ഞ ഉടനെ "തിരുമേനിയാ... പോട്ടെ.." എന്ന് പറഞ്ഞ് അവര് കയറ്റി വിട്ടു. വളരെ വളരെ സന്തോഷം അന്ന് തോന്നി. ശാന്തിക്കാരനെന്ന നിലയില് ഉയര്ന്ന ആത്മവിശ്വാസവും. 

ഇന്നലെയാവട്ടെ ഇതേ സെയിം അനുഭവമുണ്ടായി. പത്ത് കി.മീ. അകലെ ഉള്ള ക്ഷേത്രത്തിലേയ്ക്ക് പോകും വഴി മൂന്ന് ശോഭായാത്രകള് തരണം ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. മൂന്നിന്റേയും കൂടെ പോലീസുകാരെയും ജീപ്പുമൊക്കെ കാണാമായിരുന്നു. അതിന്റെ ആവശ്യമുണ്ടോ എന്ന് തോന്നി.

അമ്മമാരുടെ സ്റ്റൈലുകള് കാണുമ്പോ.. ഇത് അവരുടെ ശോഭ യാത്ര ആണെന്നേ തോന്നൂ. SHOW baa..!. അതൊക്കെ നിരീക്ഷിക്കാനുള്ള നേരമോ പ്രൊവിഷനോ മനസ്സോ ഇല്ലെന്നത് വേറെ കാര്യം. എങ്കിലും.. പറയാല്ലൊ. മൂന്നാമത്തെ ശോഭായാത്ര കണ്ടത് അമ്പലത്തിന് സമീപം എത്തിയപ്പോഴായിരുന്നു. വളരെ മര്ക്കടമുഷ്ടിക്കാരായ ഭക്തജനങ്ങളാണ് നയിച്ചിരുന്നത് എന്ന് പറയേണ്ടു.

ഞാന് ഹെല്മെറ്റൊക്കെ എടുത്ത് ഇട വഴി കടന്നു പോകാന് പറ്റുമോ എന്ന് ഉറ്റുനോക്കി. ഒരു ഭക്തജനം പറഞ്ഞു. "ഇതിലെ കടത്തിവിടുമെന്ന് വിചാരിക്കണ്ട." വളരെ റഫ് ആയിട്ട്. കടന്ന് പോവുന്നില്ല എന്ന് ഞാനും കരുതി. ഇവര് അമ്പലത്തിലേയ്ക്കാണ് പോവുന്നത്. അവിടെ ഞാന് ചെന്ന് തുറന്നിട്ട് വേണം ഇവര്ക്ക് തൊഴണം എന്നുണ്ടെങ്കില്...

ആ പ്രദേശത്തുള്ള ആരും എന്നെ കടത്തിവിടണമെന്ന് പറഞ്ഞില്ല. നാലഞ്ച് വര്ഷമായി ഞാനേറ്റവും അധികം അടുത്ത് സഹകരിക്കുന്ന ഏകക്ഷേത്രം എന്ന് പറയാം. എങ്കിലും ഞാന് പഴുതുകള് നോക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ പതുക്കെ സെക്കന്റു വിട്ട് സെക്കന്റില് ഉരുണ്ടു.

അവര് ക്ഷേത്രത്തില് ചെല്ലുമ്പോള് നട തുറന്നിട്ടില്ല. അത് ആര്ക്കും അത്ര വലിയ പ്രശ്നവും ആയിരുന്നില്ല. അവര് പുറത്തുകൂടി ചുറ്റി അടുത്ത ക്ഷേത്രത്തിലേയ്ക്ക് പോയി. പലരും ചുറ്റാനും നിന്നില്ല. വഴിയോരത്തെപ്പോലെയുള്ള കാഴ്ച്ചക്കാര് അമ്പലത്തിലില്ലല്ലൊ. അതുകൊണ്ട് അവിടെ കറങ്ങിയിട്ട് എന്തു കാര്യം!